Ervaringen

Ik heb als verslaafde in herstel bij Stichting stap 1 een jaar mogen wonen en hierbij aan mijn problematiek kunnen werken.
In het begin kwam ik rechtstreeks uit de Kliniek in het beschermde woonhuis van Stichting stap 1 te wonen. Dit was een grote stap voor mij en een onzekere tijd waar ik terecht kwam, niet wetende wat er te wachten stond. Na een prettige kennismaking met mijn toekomstige huisgenoten en gesprekken met het personeel/begeleiding voelde ik mij er al snel thuis.
Je kreeg direct het gevoel dat mensen begrepen in wat voor situatie ik zat zonder mij als een slachtoffer te zien, precies wat ik nodig had. Na een heftig verleden en vele pogingen om clean te blijven en helaas vele pogingen van falen, kreeg ik hier al snel de motivatie om er wat van te maken en zag ik dat er voor mij persoonlijk veel te winnen viel.
Na een intensief begin van vele bijeenkomsten te volgen en veel gesprekken te hebben begon mijn reis bij stichting stap 1. Ik kwam uit mijn schulp en ging aan de slag met mijn verslavingsgedrag, dit gedrag was de fundering van mijn problematiek en waar ik eerder altijd faalde om hieraan te werken kon ik nu de ruimte krijgen om hier wat aan te doen. Mede door de tijd en persoonlijke begeleiding was dit mogelijk. Het programma bij de stichting was erg prettig, wekelijks ontbijt & avondeten met iemand van de begeleiding. Wekelijks gesprekken individueel & in groepsverband.  Elke woensdag therapie over de 12 stappen Minnesota model of over verslaving in het algemeen.
Ook werd er ruimte gemaakt om irritaties uit te spreken op een veilige manier en kon je hier ook jezelf zijn zonder oordelen. Ik heb me altijd veilig gevoeld bij de stichting waardoor ik mij heb kunnen ontwikkelen. Ook wat de stichting zo bijzonder maakt is de uitjes en ontspanning die mogelijk gemaakt worden door de stichting, 1 keer per week met zijn allen bowlen of glowgolfen, maar ook grotere uitjes zoals met zijn allen naar de Efteling of skiën.  Enorm veel genoten van dit soort dingen en merkte al snel dat er meer is dan alleen maar gebruiken zoals ik in mijn verleden deed. Ik was geen middelen nodig om plezier te maken en dit was nieuw voor mij.
 Enorm veel bereikt bij de Stichting. Ik kwam als een wrak binnen. Alles kwijtgeraakt en geen inkomen niks. Erg onzeker en sombere toekomstplannen.
Nu vandaag de dag heb ik een goed inkomen, ben geestelijk erg fit geworden en heb mijn gedrag goed onder controle. Heb mijzelf kunnen ontwikkelen als een gelukkig persoon die in staat is het leven weer aan te kunnen zonder enige verdovend middel. Iets waar lange tijd voor mij geen geloof in zat. Heb veel vriendschappen kunnen opbouwen en heb nu zowaar een eigen appartement in de buurt kunnen vinden, heb hier zelf aan gewerkt maar door de tools die Stichting stap1 mij heeft gegeven en de kansen die ze mij hebben gegeven hebben mij gevormd door de persoon die ik nu ben. Hier zal ik ze voor altijd dankbaar voor zijn.

Ik heb mijn tijd bij stichting stap 1 als heel bijzonder ervaren. Vanuit de kliniek zag ik er heel erg tegen op om naar een beschermd woonhuis te gaan. Ik vond het spannend en wist niet goed wat ik kon verwachten. Toen ik bij stichting stap 1 aankwam werd ik heel goed ontvangen. Ik voelde me meteen welkom. Zowel als door het personeel maar ook door de fellows. Ik werd al snel meegenomen op weg naar meetings en ook in het programma van Stichting Stap 1. Het was fijn om dit niet alleen te hoeven doen. Ook in de gesprekken met mijn begeleider voelde ik me al snel op mijn gemak. Ik heb goede begeleiding, adviezen maar ook confrontaties gekregen waar nodig. Ik voelde me al snel thuis in de community en begon vriendschappen te maken waarvan ik er nu nog steeds een paar van over heb, waar ik ook nu in mijn herstel veel aan heb. Ik heb in de maanden dat ik in het beschermde woonhuis zat heel veel geleerd van mijn mede-fellows. Een van de dingen die voor mij belangrijk waren was om serieus aan het programma en mijn herstel te kunnen werken en daarnaast ook te kunnen genieten en leren weer echte plezier te kunnen maken. Ik heb hele kostbare en leuke herinneringen van mijn tijd bij stichting stap 1. Mijn tijd bij de stichting was de perfecte manier om een mooie basis te vormen voor mijn herstel. Het team dat er werkt staat altijd voor je klaar, maakt niet uit wat er aan de hand is. En dat is iets wat voor mij nieuw was. De fellows en het personeel zullen altijd een plekje in mijn hart hebben.

Eind 2018 werden wij toch wel vrij plotseling op de hoogte gebracht dat het huis naast ons een “safe house” zou worden voor ex-verslaafden. Wij zijn daar in eerste instantie best van geschrokken. Wat gaat er gebeuren, maar vooral: ”Wat gaat er gebeuren als het niet goed gaat?.” Halverwege 2019 heb ik, over de schutting, kennisgemaakt met de toen drie jonge mannen die er woonden. En zoals alle vooroordelen en aannames nu eenmaal werken kwam de eerste ontmoeting totaal niet overeen met het beeld dat wij hadden van “ex-verslaafden”. Drie, kwetsbare leuke lieve jonge mannen die in aanvang van hun leven de verkeerde afslag hebben genomen en nu, nog steeds in aanvang van hun leven, alles op alles zetten om een pad in te gaan die hen geluk, een toekomst en gezondheid brengt. In 2020 kwam er een nieuwe groep waarmee we met de buren kennis hebben gemaakt. Onbekend maakt onbemind; wat een stel leuke, lieve en goede mannen! Ook hier bleken onze vooroordelen totaal ongegrond. Een nieuwe derde groep is inmiddels gestart op een plek ver van huis. Startend met een wellicht nog onbekend perspectief. Ik kan stellen dat wij als buren enorm veel respect hebben gekregen voor “onze mannen”. Ook de mensen van Stap 1 zijn enorm benaderbaar en stellen ons op de hoogte van mogelijke veranderingen. Tot slot hebben wij sinds de eerste kennismaking geen onveiligheid ervaren. Deze mannen zijn perfecte buurmannen die we iedereen wensen.

Mijn clean datum is 16 augustus 2019 en ook de datum van het begin van mijn nieuwe leven. Overspoelt met emoties, financieel, spiritueel en emotioneel gebroken liet ik mij voor de 2e keer opnemen in een afkickkliniek. Ik was toe aan verandering in mijn leven, maar ik wist niet hoe, na mijn eerste klinische opname ben ik terug na mijn oude woonplaats gegaan. En heb ik geprobeerd mijn leven opnieuw op te bouwen, 4 weken interne behandeling was echter niet voldoende voor mijn 12 jaar lang durende weg van verslaving. Mijn hart wou verandering, maar de verslaving zat nog te diep in mij gedrag verweven en ik viel binnen 3 maanden terug in mijn middelen gebruik. Tijdens mijn 2e klinische opname werd mij geadviseerd om na de 4 weken durende interne behandeling een traject te volgen in een safe house. Dit is ook wat ik heb gedaan, gepaard met heel veel weerstand, ik was bang, bang voor het onbekende, bang om mij oude vertrouwde leven achter mij te laten. Terugdenkend aan de pijn en schades van verslaving heb ik besloten om niet mijn eigen denkwijze te volgen, maar te luisteren na wat de mensen om mij heen mij adviseerde. Dit is mijn beste besluit geweest die ik heb kunnen maken, en dit besluit heeft letterlijk mijn leven gered. Stichting stap 1 heeft samen met mij een nieuw leven voor mij gecreëerd. Een jaar lang heb ik met alles waar ik tegen aan liep in mijn herstel hulp gekregen. Bij het leren omgaan met gevoelens, Het aangaan van confrontaties, het nemen van verantwoordelijkheden en het herstellen van familiebanden. Maar ook simpelere dingen zoals leren koken etc. Ik kon altijd alles bij mijn begeleidster kwijt en dankbaarheid kwam met de tijd, Dingen die in het begin enorm moeilijk waren, zoals het aangaan van confrontaties en gevoelens, begonnen door de tijd heen steeds makkelijker te worden.En ik had daarin steeds een stukje minder hulp nodig. Stichting stap 1 heeft me vele zetjes gegeven die ik nodig had voordat ik de dingen zelf kon en durfden. Mijn herstel heeft mij geestelijke rust gegeven, en heeft vertrouwen gecreëerd, ik heb vertrouwen in mijzelf terug en ook heel belangrijk voor mij vertrouwen in mensen om mij heen. Het geïsoleerde leven ligt achter mij en ik heb nu een leven van openheid en eerlijkheid. Dit was zonder het traject bij Stichting Stap 1 mij niet gelukt. Ik ben onzeker en met weerstand het beschermde woonhuis traject ingegaan omdat ik onbewust nog hand in hand ging met mijn verslaving. En ik ben zelfverzekerd met zelfreflectie, optimisme en balans het traject uitgestroomd, een wereld van verschil. Het traject heeft mij meer gegeven dan ik had kunnen bedenken en dan ik had verwacht. Ik vond het dan ook moeilijk om de stichting te verlaten toen mijn traject erop zat omdat ik erg gehecht ben geraakt aan de mensen van stichting stap 1. Het mooie was dat ik helemaal klaar was om te gaan en met vertrouwen weer terug na mijn gezin durfde. Mijn geluk van vandaag heb ik deels te danken aan wat ik geleerd heb in mijn tijd bij stap 1. Ik kom uit een leven waarin ik heb genomen uit angst naar een leven waarin ik nu durf te geven uit liefde. Mijn leven is nu meer dan ik me had bedacht en ik ben dankbaar voor de hulp die mij daarin is geboden

Ik heb één jaar lang bij Stichting Stap1 in het safehouse mogen wonen. Als ik er op terugkijk heb ik het beste jaar van mijn leven mogen ervaren. Ik heb mezelf enorm kunnen ontwikkelen bij de stichting in alle rust. Ik ben er erg over te spreken want ik heb inmiddels mijn leven weer op de rit. Ik ben weer in staat om te werken, gezond te leven, met familie om te gaan en contact te hebben met andere gezonde mensen. Dit was allemaal niet mogelijk geweest zonder de stichting en mijn inzet. Het jaar is eigenlijk erg snel gegaan, wel met ups en downs. Ik heb zelf een aantal maanden in het safehouse het ontzettend moeilijk gehad want ik voelde me toen vaak somber, bang en onzeker. Ik had er dan eigenlijk geen zin meer in maar ik bleef eigenlijk altijd doorgaan met de dingen die het 12 stappen programma en de stichting mij toereikten. Door middel van de gesprekken met begeleiders en de andere activiteiten die we deden met de groep bleef ik leren, heb ik erg veel leuke momenten meegemaakt en bleef ik in de verbinding met andere lotgenoten. Ontzettend fijn! Altijd als ik het even moeilijk had kon ik ergens terecht, ook de begeleiding stond ongeveer 24/7 voor mij klaar. De stichting en het personeel heeft een erg groot hart voor de mensen die bij de stichting wonen. Inmiddels ben ik al iets langer dan één maand weg bij de stichting en woon ik weer bij mijn ouders. Het gaat goed met mij, door de dingen die ik in mijn herstelproces heb mogen leren krijg ik het nu voor elkaar om met mezelf en met mijn leven om te gaan en er het beste uit te halen. De routine en structuur die ik mij aan heb mogen leren leef ik nog steeds. Daar ben ik erg aan gewend geraakt en voelt vertrouwd. Structuur is erg belangrijk voor mij want ik voel me er prettig bij als ik weet waar ik aan toe ben. Nu leid ik een gezond en fijn leven waarin ik mijn best doe voor mezelf en voor mijn omgeving. Op dagelijkse basis onderhoud ik mijn herstel door middel van de tools te gebruiken die ik heb geleerd. Ik vind het prettig om elke dag te mediteren, te bidden en om een aantal mensen te bellen die mij begrijpen. Verder ga ik elke week nog naar een aantal meetings, werk ik aan de stappen en heb ik een paar keer per week contact met mijn sponsor. Kortom, ik ben een gelukkig mens tegenwoordig en ik ben dankbaar voor de kleine dingen. Er is niets meer over van het leven wat ik leidde voor dat ik in herstel kwam en dat is geweldig want ik ken mijn verhaal en ik weet nog erg goed waar ik vandaag kom.  Het leven is niet altijd even leuk maar dat is normaal. Ik voel me niet elke dag super en ook dat is normaal. Daar kan ik vandaag mee omgaan want ik weet inmiddels dat het altijd wel goed komt als ik maar aan mijn herstel blijf werken.